Page 79 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

78 KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

hatta kâfir olan toplumlarda bile peygamberler olduğu fakat
onların vahyine itibar edilemeyeceği belirtilir. 34

Tanah’ın son bölümü olan Ketuvîm ise üçüncü dereceli va-
hiy grubuna dâhil edilmiştir. Bu vahiy tarzı, peygamberler dı-
şında özellikle Saul (Tâlût), Davud ve Süleyman gibi krallara
vecd ve ilham suretiyle gelmiştir. Bu hale geçince kralın ruhu,
Tanrı’nın Ruhu yani Kutsal Ruh ile birleşir ve kral, kimi za-
man bilincini yitirerek Kutsal Ruh’un ağzından konuşur. So-
nuçta ortaya Ketuvîm tarzı eserler çıkar. Ketuvîm; Mezmurlar
(Tehilîm), Süleyman’ın Meselleri (Mişley), Eyub (İyov), Neşideler
Neşidesi (Şîr ha-Şirîm), Ruth, Yeremya’nın Mersiyeleri (Ekha),
Vaiz (Kohelet), Ester, Daniel, Ezra-Nehemya, I ve II. Tarihler
(Divrey ha-Yamîm) isimleriyle 11 kitabın toplamından oluşur.
Ketuvîm bütünsel olarak ibadet ve hikmet kitapları kabul edil-
se de aralarında Rut, Ezra-Nehemya ve I.-II. Tarihler gibi tarihî
35
olayları anlatan eserlerin yanı sıra kutsal metin formuna uy-
mayacak şekilde Tanrı adını zikretmeyen, bu yüzden Kitâb-ı
Mukaddes’te varlığı bile tartışmalı olan Ester gibi seküler bir
36
kitap dahi bulunur.
Dolayısıyla katav kökünden türemiş olan miḫtav kelimesi-
37
ne dayalı antik dönem krallara ait buyruk ve sözler, Tanah’la
birlikte bir vahiy türüne dönüşmüş görünmektedir. Bu, düşük
dereceli bir vahiy kabul edilse de İslam akidesinin aksine, kralı
peygambere dönüştürmez. İslami gelenekte ilhamla eşitlenebi-

34 Bk. Say.23:4.
35 Firestone, Yahudiliği Anlamak, 96; Salime Leyla Gürkan, Yahudilik (İstanbul:
İSAM Yayınları, 2008), 66; Sarna, “Biblical Literature”, 2/879.
36 Carey A. Moore, “Esther”, The Anchor Bible, ed. David Noel Freedman (New
York: Doubleday, 1992), 2667.
37 Gesenius, A Hebrew and English Lexicon, 508.