Page 195 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

194 KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

ile bu malzemeler hicretten önce Medine’ye ulaştığı, taşınan bu
malzemelerin de parşömen ve deri cinsinden olduğu anlaşılıyor.

2.10. Vahiy kâtipleri

Hz. Peygamber’in yanında sürekli vahyi yazacak kâtipler
bulunurdu. Bunların başında Hz. Ali, Hz. Osman ve Hz. Ebu-
bekir bulunmaktadır. Müslümanların işkence gördüğü zaman-
larda da hicret esnasında da bunlardan en az biri yanında bu-
lunuyordu. Bunlar aynı zamanda bu zor şartlar altında bile
yazı malzemelerini-ki bunların başında deri ve papirüs gel-
mektedir- yanlarında bulunduruyorlardı. Hicret esnasında Hz.
Ebubekir’in yanında deriden bir yazı malzemesinin bulunduğu
340
tarihen sabittir. Ayrıca Hz. Peygamber’in ashabına ellerinde
Mushaf ile düşman bölgelerine gitmemeleri konusunda uyar-
ması da Kur’ân’ın birçok kişi tarafından yazıldığının en önemli
341
kanıtlarıdır. Görüldüğü gibi yazma faaliyeti gazve, seriyye ve
342
hicret esnasında da devam etmiştir. İster vahyi yazanlar is-
ter mektupları yazanlar olsun Hz. Peygamber’in 43 civarında
343
kâtibinin olması vahyin yazıldığının en açık delilidir.

340 Khalife, The Sublime Qur’an and Orientalism, 38; Mevlânâ Muhammed Ali,
İslâm Dîni, trc. Nâciye Hamdi Akseki, (İstanbul: 1946), 44-45 (1.dp); bu
malzemeler, deriler ve parşömenlerdi. Zor şartlar altında ağaç, hurma dalı, taş,
kemik vs. gibi aletlerin taşınması güç olurdu.
341 Muhammed Bâkır el-Meclisî, Bihâru’l-envâr fî ahbâri’l-eimmeti’l-ethâr,
(Tahran: 1312), 2/19, 46
342 Buhârî, “Menâkibu’l-Ensâr”, 45; Nesâi, “Kasâme”, 47; Ahmed b. Hanbel,
Müsned, 4/176; Muhammed Hamîdullah, Muhtasar Hadis Tarihi ve Sahife-i
Hemmâm b. Münebbih, trc. Kemal Kuşçu (Ankara: Beyan Yayınları, 2007), 32-
33.
343 Muhammed bin Lütfi ed-Dabbağ, Lemehât fî ‘ulûmi’l-Kur’ân, (Beyrut: 1990),
102; Ebû Abdullah ez-Zencânî, Târîhu’l-Kur’ân, Beyrut: Müessesetü’l-
‘Alemî, trsz.), 42; Abdu’l-Hay el-Kettânî, et-Terâtibü’l-İdâriyye, trc. Ahmet
Özel, (İstanbul: İz yayıncılık, 1990), 1/201.