Page 200 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI
P. 200

HZ. PEYGAMBER DÖNEMİNDE KUR’ÂN’IN HIFZI, KİTÂBETİ VE CEM’İ 199
              3.2. Klasik Müfessirlerin Görüşü


                                         358
              Âlimlerin büyük çoğunluğu  bu ayetleri, Peygamber’in
          (s.a.v.) tanınmış sahabelerinden Abdullah İbn Abbas’a (ö. 68
          H.) atfedilen rivayet ışığında yorumlamaktadırlar.

              İbn Abbas’a göre, Cebrail (a.s.) Peygamber’e (s.a.v.) bir va-
          hiyle geldiğinde, Peygamber (s.a.v.) dudaklarını ve dilini kı-
                    359
          mıldatırdı.  Bunun üzerine Allah Kıyâmet suresini indirmiş-
          tir: “(Ey Muhammed!) Onu (vahyi) çarçabuk almak için dilini
          kımıldatma!” Abbas bu ayeti şu şekilde yorumlamıştır: “Onu
          almak için dilini kımıldatma, onu hafızanda toplamak bizim
          sorumluluğumuzda. Dolayısıyla biz onu indirdiğimizde, dik-
          katlice dinle. Sonra şüphen olmasın ki, onu açıklamak da bize
               360
          aittir.  Peygamber (s.a.v.) bu emre uyarak Kur’ân’ı okumaya
                 361
          başladı.

          358  Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr et-Taberî,  Câmiu’l-beyân ‘an  te’vîl-i ‘âyi’l-
              Kur’ân, 1.baskı (Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-  ‘Arabî, 2001), 29/222-227;
              Ebü’l-Kâsım Muhammed  ibn  Ömer ez-Zemahşerî,  el-Keşşâf ‘an  hakâ’ikı’t-
              tenzîl ve ‘uyûni’l-akâvîl fî vucûhi’t-te’vîl, (Beyrut: Dâr ihyâi’t-türâsi’l- ‘arabî,
              trs.), 4/662; Fahreddîn Muhammed ibn. Ömer er-Râzî, et-Tefsîru’l-kebîr, 1.
              Baskı, (Beyrut: Dâru’l-Kütübü’l-Îlmiyye, 2000), 30/197-199; Ebu’l-Fedâ’
              Ismâ ‘îl ibn ‘Ömer ibn Kesîr, Tefsîru’l-Kur’âni’l- ‘Azîm, (Beyrut: Dâru’l-fikr,
              1401 h), 4/450; Detaylı bilgi için bkz. Saleem, Collection of the Qur’ân, 37.
          359 Buhârî, el-Câmiu’s-Sahîh, 4/1876, (hadis no: 4644); Nesâ’î, es-Sünenü’l-Kübrâ,
              6/503, (hadis no:11635.
          360  Bakınız, Buhârî,  el-Câmiu’s  sahîh, 6/2736, (hadis no: 7086); Müslim,  el-
              Câmiu’s-sahîh, 1/330, (no. 448).
          361 Buhârî, el-Câmiu’s-sahîh, 4/1877, (no. 4644, 4645); Müslim, el-Câmiu’s-sahîh,
              1/330, (no. 448); Ebû Nu‘aym Ahmed ibn ‘Abdullah ibn Ahmed ibn Ishâk ibn
              Mûsâ ibn Mihrân el-İsbehânî, el-Müsnedü’l-müstahrac ‘alâ sahîhi Muslim, 1.
              baskı, (Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‘ilmiyye, 1996), 2/67, (hadis no: 992); Tirmizî,
              Sünen, 5/430, (3329); Nesâî,  es-Sünenü’l-kübrâ, 1/324, (no. 1007); Ahmed
              ibn Hanbel, Müsned, 1/220, (no. 1910); Ebû Bekr Ahmed ibn el-Hüseyn el-
              Beyhâkî, Delâ’ilü’n-nübuvve, 2. baskı, (Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-‘ilmiyye, 2002),
              7/56-57; Ebû ‘Abdullâh Muhammed ibn Ismâ‘îl el-Buhârî, Halku ef‘âlü’l-‘ibâd,
              (Riyâd: Dâru’l-ma‘rife, 1978), 1/83; ‘Abdurazzâk ibn Hammâm es-Şan‘ânî,
   195   196   197   198   199   200   201   202   203   204   205