Page 100 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI
P. 100

KUR’ÂN’IN KELİME SEÇİMİNDEKİ TİTİZLİĞİ      99

          yüz çevirerek bu davetin sonuna ulaşabileceği nimetler ile ken-
          di arasına set çekmekte, dolayısıyla bu direnişi neticesinde bu
          nimetlere kendini kapatmaktadır. 84

              Kur’ân’da değişik türevleriyle beraber ortalama 500 defa
          kullanılan bu kelime zikredildiği ayetin bağlamına göre kök
          anlamı örtmek olacak şekilde değişik manalar verilmiştir.
          Kur’ân öncesi Arapların genelde maddi şeyleri örtmek mana-
          sında kullandığı kelime vahiyle beraber soyut bir anlam ka-
          zanarak Allah’ın verdiği veya vereceği nimetlerin üzerini ört-
          mek veya kalbin semavî ayetlere karşı örtülmesi manasında
          kullanılmıştır.

              Küfür kavramının anlaşılması, İslam’ın tartışmasız temel
          kavramlarından biri olan imanın daha net kavranması için çok
          elzemdir. Zira iman tam olarak, ancak zıddı olan bu menfi kav-
          ram etraflıca anlaşıldığı takdirde zihnen kavranabilir. Küfür ni-
          metleri inkâr manası yönüyle Allah’ın nimetlerine karşı nan-
          körlük anlamı taşıdığından Allah kavramı ile de dolaylı bir şe-
          kilde irtibatlıdır. Zira Kur’ân sık sık yarattığı ve insanlara bah-
          şettiği nimetlerden bahsetmektedir. Kâfir, bütün bu nimetlere
          rağmen minnet duygusundan habersiz yaşayan bir kişi olarak
          Allah’ın merhametine de layık olamamaktadır. 85

              Kur’ân’ın inzaliyle beraber küfür kavramsal olarak imanın
          tam karşısında konumlandırılmış ve daha çok dini bir hüvi-
          yet kazanmıştır. Izutsu’ya göre bu kavram daha Cahiliyye dö-
          neminde yapılan iyilik ve ihsanları inkâr etme bağlamında


          84 Ezherî,  Muhammed b. Ahmed Ebû Mansur, Tehzîbu’l-Luğa, thk. Muhammed
              Avd Muraab, (Beyrut: Dârı İhyâi Türâsi’l-Arabî, 2001), 10/111.
          85  Izutsu, Toshihiko,  Kur’ân’da dinî ve ahlâkî kavramlar,  çev. Selâhattin Ayaz,
              (İstanbul: Pınar Yayınları, 1991), 165, 166.
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105