Page 95 - Microsoft Word - orjinal

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ 95

2. ømam Ebû Hanîfe, namazda Kur'an'ın Farsça veya baúka bir dil-
deki tercümesinin okunabilece÷i görüúündedir. ømam Ebû Yûsuf ve
Muhammed ise, sadece Arapçasını güzel bir úekilde okuyamayanların
Kur'an'ın baúka bir dildeki tercümesini namazda okuyabilece÷ini söy-
lemiúlerdir. Ebû Hanîfe'nin bu görüúünden vazgeçti÷i, di÷er iki arka-
daúı gibi, fetvâyı Arapça'yı anlamaya gücü yetmeyenlerle sınırlandır-
dı÷ı söylenmektedir. 42
3. øslâm daveti sadece Araplara yönelik de÷ildir; bilakis bütün
halklara yöneliktir: "Âlemlere bir uyarıcı olsun diye kuluna Furkân'ı
43
indiren Allah'ın úânı yücedir." "De ki: 'Allah benimle sizin aranızda
úâhittir. øúte bu Kur'ân bana, onunla sizi ve eriúti÷i herkesi uyarayım
44
diye vahyolundu” âyetleri bunu desteklemektedir. Hz. Peygamber de
konuyla ilgili olarak, "Ben bütün insanlara gönderildim" buyurmakta-
45
dır . Kur'an, daveti kolaylaútırmak için Arapça olarak indirilmiútir.
Çünkü Hz. Peygamber ve halkı Araptı. Nitekim Kur'an'da da öyle
buyurulmaktadır: "Biz onu (Kur'an'ı) senin diline kolaylaútırdık ki,
46
düúünüp ö÷üt alsınlar." "Biz onu Arapça bilmeyenlerden birine in-
dirseydik ve o da bunu kendilerine okusaydı yine buna inanmazlar-
dı." 47
Bugün tercih edilen görüú, Kur'an'ın kelimesi kelimesine tercüme-
sinin mümkün olmadı÷ı ve sakıncalı oldu÷u yönündedir. Ancak ondan
açıklanmaya ihtiyaç duyulan noktaların baúka bir dile aktarılmasından
ibaret olan anlam tercümesi yasaklanmamıútır. Bu da dinin yararlarına
hizmet etti÷i ölçüdedir. 48

42 ez-Zeylâî, Osman øbn Ali, Tebyînu'l-Hakâik ùerhu Kenzi'd-Dekâik, c. I, s.110-111;
en-Nevevî, el-Mecmû' ùerhu'l-Mühezzeb, c.III, s. 380; Molla Alî el-Kârî, ùerhu'l-
Fıkhi'l-Ekber, Mısır 1323/1905, s. 136-137. Ebû Hanîfe görüúüne; "ùüphesiz bu ön-
cekilerin kitaplarında da vardı." (ùuarâ, 26/196) ve "Sana da bu Kitâbı hak, önceki
kitapları do÷rulayıcı ve onları gözetici olarak indirdik" (Mâide 5/48) ayetlerini de-
lil olarak getirir. Bkz. øbn Hacer, el-Fetâva’l-Hadîsiyye, Matbaatü't-Tekaddüm, ts.,
s. 129.
43 Furkân 25/1.
44 En'âm 6/19.
45 el-Buhâri tarafından rivâyet edilmiútir. Hadisin úerhi için bkz. el-Aynî, Umdetu’l-
Kârî, c. IV, s.7; øbn Hazm, el-øhkâm, c.I, s.34.
46 Duhân 44/58.
47 ùuarâ 26/198-199.
48 el-Menâr,yıl 1344/1925, s. 492.