Page 158 - Microsoft Word - orjinal
P. 158

158                     øSLÂM HUKUK FELSEFESø

              B. Yasamanın Alanları
              Devlet baúkanının yasama yetkisinin bulundu÷u alanların baúında,
           sosyal hayatta ortaya çıkan ve hakkında nass bulunmayan yeni mese-
           leler gelmektedir. Özellikle, hükümet birimlerinin oluúturulması, ver-
           gilerin konması, harâcın toplanması, hapishanelerin düzenlenmesi ve
           daha önceden bilinmeyen fakat ihtiyaçların gerektirdi÷i di÷er idari
           iúler bu alana giren hususlardır.
              Bu tür yasama alanının bir di÷er yönü de, siyaset-i úer‘iyye diye

           bilinen husus ile buna tâbi hisbe  ile ilgili görevlerdir. Bu görevler,
           sultanlar, devlet baúkanları ve vâlilere verilmiú olup,  bunlar kamu
           yararını gözeterek hukuki/ticari muamelelerde insanların durumlarını
           düzenler, suçluları iúledikleri suça uygun olarak kınar veya cezalandı-
           rır; hatta siyaseten hapis, sürgün ve öldürmeye kadar varan cezalar
           tatbik ederler. 93
              Dahası halifeler, kamu yararı ve siyaset-i úer‘iyye gerektirdi÷inde
           nasslarla sâbit olan hükümleri de÷iútirmekten de geri durmamıúlardır.
           Bu tür de÷iúikliklere iliúkin Hz. Ömer’in uygulamalarından örnekler
           daha önce zikredilmiúti.  Mesela o, kıtlık yılında hırsıza had  cezası
           uygulamamıú, Kur’an-ı Kerim’de hak  sahibi oldukları bildirilmesine
           ra÷men  müellefe-i kulûb'a zekâttan hisse vermemiú, sürgün cezası
           verilenlerden birinin Bizans'a sı÷ınıp Hıristiyan olması nedeniyle zi-
           nadaki sürgün cezasını kaldırmıútır.
              Halifenin, baúka bir yönden de øslâm hukuku üzerinde etkisi var-
           dır. Bu da mezheplerden birine veya bir içtihada uymayı emretmesi-
           dir. øslâm tarihinde bunun birçok örne÷i görülmüútür. Abbâsî ve
           Emevî halifeleri kendilerine ve siyasetlerine aykırı olan  bütün mez-
           heplerle mücadele etmiúlerdir. E÷er ømam Mâlik karúı çıkmamıú ol-
           saydı, Ebû Ca‘fer el-Mansûr ve Hârûnürreúîd, halkı Maliki mezhebine
           uymaya zorlayacaklardı. Aynı úekilde, Fatımîler  øsmâiliyye fırkası,
           Eyyûbîler ùâfiî mezhebi,  øranlılar ømâmiyye  ùîası, Yemenliler
           Zeydiyye  ùîası, Vehhâbîler Hanbelî  mezhebi, Osmanlılar da Hanefî



              øslâm tarihinde genel ahlakı ve kamu düzenini koruma faaliyetleri ile bu faaliyetleri
             yürüten ve denetleyen teúkilata verilen isimdir (Çev.).
           93  øbn Haldûn, Mukaddime, s. 196; es-Serahsî, el-Mebsût, c. XXVI, s.124.
   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163