Page 136 - Microsoft Word - orjinal
P. 136

136                     øSLÂM HUKUK FELSEFESø

           yana÷ı olunca, bunu zorunlu olarak baúka bir kural daha takip eder ki,
           o da; illetler de÷iúti÷i veya ortadan kalktı÷ında, onların üzerine bina
           edilen hükümlerin de de÷iúece÷i veya ortadan kalkaca÷ıdır. Bu sebep-
           le usul kâideleri arasında, “bir illet üzerine bina edilen hüküm, varlık
           ve yokluk bakımından illetiyle birlikte bulunur” denilmiútir. el-Mevlâ
           el-Âlâî’de; “Dinî-hukukî  hükümler illetleri üzerine bina edilmiútir,
           illet bulunmadı÷ında, hüküm de olmaz” demiútir. 10

              D. Hükümlerin ve øçtihadın De÷iúmesine Dair Örnekler
              Fikirlerin de÷iúmesiyle ilgili zikretti÷imiz prensiplerin farklı hu-
           kuk ekollerinin ortaya çıkıúına, sonra da fetvâ ve hükümlerin de÷iúi-
           mine etki etti÷ini inkâr eden yoktur. ømam eú-ùâfiî’nin, farklı úehirler-
           deki sosyal hayatın úartlarından etkilenerek, Irak’taki eski görüúlerini
           terk edip, bunları Mısır’daki yeni  görüúleriyle nasıl de÷iútirdi÷ini
           görmüútük. Aynı úekilde haraç, Ebû  Yûsuf zamanında úehirlerin ve
           úartların de÷iúmesi sebebiyle, Ömer b. el-Hattâb  zamanındakinden
           daha az alınmıútır! 11
              Fer‘î meselelerdeki fetvâ ve hükümlerin de÷iúti÷ine dair örnekler
           sayılamayacak kadar çoktur. Bu konuda sonraki dönem Hanefî fakih-
           leri úöyle de÷erlendirmelerde bulunmaktadır:  Mezhep imamları bir-
           çok fıkhî meselede kendi zamanlarındaki örfe dayanarak içtihatta bu-
           lunmuúlardır. ùayet bu örf farklı olsaydı, verdikleri fetvâlar da farklı
           olurdu. Bu sebeple sonraki dönem fakihleri, buna benzer (örfe dayalı)
           meselelerde, örfün de÷iúmesi de÷iúikli÷i gerektiriyorsa,  zâhiru’r-
           rivâye olarak bilinenlere muhalif fetvâ vermeyi câiz görmüúlerdir.
              øbn Âbidîn’in  Neúru’l-Örf fî Binâi Ba‘di’l-Ahkâmi ale’l-Örf 12
           isimli risâlesi ve di÷er Hanefî kitaplarından bazı örnekler úöyledir:
              øslâm’ın ilk asırlarında ö÷reticilere yeterli miktarda ihsanda bulu-
           nuluyordu. Bu sebeple Ebû Hanîfe ve onun iki talebesi, Kur’an ö÷re-
           timi ve benzeri iúlerde ücret karúılı÷ı çalıúmayı yasaklamıúlardı. Ö÷re-
           ticilere verilen bu ihsanlar kesilince, daha sonraki mezhep bilginleri,

           10  Güzelhisari,  Menâfi, s. 319. Latince  úu atasözü de buna benzer “Ratione  legis
             cessante, cessat lex”
           11  Ebû Yûsuf, Kitabu’l-Harâç, Bulak 1302/1884, s. 48.
           12  Suriye 1301/1883, s. 17 vd.
   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141