Page 131 - Microsoft Word - orjinal
P. 131

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                131

              H. Roma Hukukunda øçtihat
              Bu konuyu tamamlamadan önce, fakihlerin içtihatları ile Roma
           hukukçularının içtihatları arasındaki benzerliklere bakarak, Roma
           hukukundaki içtihattan bahsetmek yerinde olacaktır.
                                                  183
              Eski Roma'da, kanun ilmi, baúpapaz’ın  himayesinde ona mah-
                                                                   184
           sus bir sırdı. Daha sonra bu bilim, onlardan kıdemliler tabakası  diye
           bilinen hukukçulara geçmiútir. Ancak bu hukuk, ømparator Augustus
           zamanına kadar bir geliúme göstermemiútir. Onun döneminde,
                    185
                                  186
           Proculiaus  ve Sabiniaus  ekolü olmak üzere meúhur iki ekol ortaya
           çıkmıútır. øsâ'dan sonra ikinci asırda, Roma hukuku altın ça÷ını yaúa-
           mıútır. Bu dönemde pek çok bilgin ortaya çıkmıútır. Bunlardan Gaius,
           Papinianus,  Ulpianus, Paulus ve Modestinus en meúhurlarıdır. Bu
           bilginler ve takipçileri, ømparator Justinian hukukunun kayna÷ını oluú-
           turan çok sayıda kitap ve Batı hukuk tarihinde kalıcı eserler telif et-
           miúlerdir.
                                          187
              Roma hukukçularının kararları,  ilk zamanlarda, ö÷rencilere ve-
           ya davacılara (maslahat sahiplerine) verilen cevaplar türündendi. Bu
           türden cevaplar bazen, ba÷layıcı olmamak  kaydıyla, hâkimlere de
           verilmiútir. Ancak bu durum Augustus döneminde de÷iúmiú, o hukuk-
           çulardan bir kısmına, hukukî danıúmanlık hakkı tanımıú ve eúit statü-
           deki baúka bir hukukçunun muhalif görüúü bulunmadı÷ı sürece, bunla-
           rın verdikleri hükmün benzeri olaylarda hâkimleri ba÷layıcı oldu÷unu
           emretmiútir.
              Sonunda, miladî 426  yılında, hâkimlerin anılan beú hukukçunun
           içtihadıyla kayıtlı olduklarına ve onların yazmıú oldukları eserlerin
                                                             188
           mahkemede delil olarak kabul edilece÷ine dair bir kanun  çıkarılmıú-
           tır. Bu hukukçuların arasında görüú ayrılı÷ı bulunması halinde ço÷un-
           lu÷un görüúünün kabul edilmesi, eúitlik olması (tıkanıklık) halinde ise
           en meúhuru olan Papinianus'un görüúünün tercih edilmesi öngörül-


          183  Pontifex Maximus.
          184  Veteres.
          185  Proculiaus, Labeo ekolünün kurusunun talebesidir.
          186  Sabiniaus, Capito'nun talebesidir.
          187  Responsa Prudentium.
          188  Bu kanun “Law of Citations” olarak isimlendirilmektedir.
   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136