Page 47 - Microsoft Word - orjinal
P. 47

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                 47

              Eski Romalılar döneminde ømparator Caracalla; kardeúi Geta’nın
           öldürülmesine cevaz vermedi÷i için Romalı hukukçuların tartıúmasız
                                                          45
           baúkanı Suriye asıllı Papinian’ın idamını emretmiútir.  Bu örnekler ve
           benzerleri, gerçek dürüstlük ve sa÷lam imanın baskı ve kaba kuvvete
           boyun e÷meyece÷ini ve bedeli ne kadar a÷ır olursa olsun fedakârlıktan
           kaçınmayaca÷ını kanıtlamaktadır.
              Ahmet b. Hanbel’in, mezhebini rivâyet etmekle úöhret bulan tâbi-
           leri úunlardır: Kitabu’s-Sünen fi’l-Fıkh isimli eserin  yazarı ve el-
           Esrem olarak tanınan Ebû Bekr b. Hânî;  el-Muhtasar’ın yazarı Ebû
           Kasım el-Hirakî (ö. 334/945); Abdulaziz b. Ca‘fer (ö. 363/973), fıkıh
           kitaplarının en  önemlilerinden olan  el-Mu÷ni adlı eserin  yazarı
           Muvaffakuddin ibn Kudâme (ö. 620/1223); 46  el-Mugnî isimli metnin
                                 47
           úerhi olan  ùerhu’l-Kebîr  adlı eserin kitabın yazarı ùemsüddîn ibn
           Kudâme el-Makdisî (ö. 682/1283);  meúhur el-Fetâvâ adlı eseri ile
           Mecmuatu’r-Resâil el-Kübrâ, Minhâcu’s-Sünne, Risâletu Meârici’l-
           Usûl ve daha pek çok kitabın yazarı olan Takiyyüddin Ahmed ibn
           Teymiyye (ö. 728/1327), ø‘lâmu’l-Muvakki‘în an Rabbi’l-Alemîn, et-
           Turuku’l-Hükmiyye fi’s-Siyâseti’ú-ùer‘iyye, Zâdu’l-Meâd fî Hedyi
           Hayri’l-Ibâd ve baúka eserlerin sahibi øbn Kayyım el-Cevziyye olarak
           bilinen Ebû Abdullah b. Bekr ez-Zer‘î ed-Dımeúkî (ö. 751/1350).

              B. Hanbelî Mezhebinin Yayılması ve Vehhâbîlik Hareketi
              Hanbelî  mezhebi en az yayılan Sünnî  mezheplerdendi.  ølk önce
           Ba÷dat’ta, daha sonra hicrî 4. asırda Irak’ın dıúında ve son olarak da
           hicrî 6. asırda Mısır’da yayılmıútır.
              øbn Teymiyye ve ö÷rencisi øbn Kayyım gibi müçtehitlerin gayret-
           leriyle, mezhep canlanmaya ve yenilenmeye baúlamıútır. Daha sonra
           12/18 asırda, Muhammed b. Abdulvehhâb’ın, Necd’deki  ıslahatçı


           45  Girard, P.F., Manuel élémentaire de drot romain, Paris 1924, s. 67.
           46  el-Mu÷ni basılmadan önce el-Menâr dergisinin sorumlu sahibi, 1344/1925 Yılında
             yayınlanan 26 cildin 278. sayfasında úöyle demiútir: “E÷er Allah el-Mu÷ni kitabının
             neúir iúini, bunu üslenen kiúiye kolaylaútırırsa, øslâm fıkhının ölmeyece÷inden emin
             olarak ölürüm.” Sonradan el-Menâr Matbaası güzel bir iú çıkararak bu kitabı on iki
             cilt halinde basmıútır. Bu kitap, Hicaz Meliki  Abdulaziz Ali  Suud’un bastırdı÷ı
             eserlerdendir.
           47  Bu kitap da el-Mu÷nî eki ile el-Menâr Matbaasında basılmıútır.
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52