Page 33 - Microsoft Word - orjinal
P. 33

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                 33

           nulara tatbik etmesinde ve bu konularda kıyas ve istihsan yolu ile ge-
           niúleme sa÷lamasında geniú bir  kudret kazandırmıútır. Bu sebeple
           ekolü, re’y ehli olarak isimlendirilmiútir.
              ømâm-ı Âzam’ın úöyle dedi÷i rivâyet edilmektedir; “Bunun bir gö-
           rüú oldu÷unu biliyoruz. Bu ulaútı÷ımız en iyi neticedir. Kim bundan
           baúka bir görüúe ulaúırsa, onun görüúü ona ait, bizim görüúümüz ise
                     3
           bize aittir.”  Onun úöyle dedi÷i de bildirilmektedir: “Allah’ın Kitabın-
           da ve Resulullah’ın Sünnetinde olmayan bir konuda, sahâbenin sözle-
           rine bakarım. (E÷er onlardan bir görüú nakledilmiúse) onların dıúında
           baúkalarının sözlerine ra÷bet etmem. Ancak øbrahim en-Nehaî, ùa‘bî,
           øbn Sîrîn, Hasen el-Basrî, Atâ, Saîd b. Cübeyr gibilerinin görüúlerine
           gelince, onlar içtihat ederler ben de onlar gibi içtihat ederim.” 4
              Ebû Hanîfe geniú ilminden dolayı ømâm-ı Âzam olarak isimlendi-
           rilmiútir. ømam eú-ùâfiî onun hakkında: “Fıkıh ö÷renmek isteyenler
           Ebû Hanîfe’nin yakınında olmak zorundadır” demiútir. Ebû Yûsuf da:
           “Biz herhangi bir  konuda  ihtilâf ederdik ve Ebû Hanîfe’ye  gelirdik.
           Kolunun yeninden çıkarır gibi cevabını bize söylerdi” demiútir. 5
              Emevîlerin son dönemlerinde Irak Valisi Ebû Hübeyre, Ebû
           Hanîfe’ye kadılık teklif etmiú, reddetmesi üzerine onu dövdürmüútür.
           Aynı úekilde Abbasîler zamanında Ebû Ca‘fer, onu Ba÷dat’a getirtmiú
           ve kadılık teklif etmiútir. Ancak Ebû Hanîfe bu teklifi de reddetmiú ve
           vefat etti÷i 150/767 senesine kadar Ba÷dat’ta hapiste  tutulmuútur. 6
           Hapsediliú  sebebinin, o zamanki devleti yönetenlerin siyasetine rıza
           göstermedi÷ine dair  yayılan söylentilerin oldu÷u ifade edilmektedir.
           Baúka bir sebebin de, devlet idaresinde bir makam iúgal etmenin helâ-
           ke götürdü÷üne, dini ve saygınlı÷ı tehlikeye attı÷ına bazıları gibi
           inanmıú oldu÷u ileri sürülmektedir.
              ømâm-ı Âzam, hadislerin iyice araútırılmasından yanadır. O, sade-


           3  eú-ùehristânî, Muhammed, el-Milel ve’n-Nihal (øbn Hazm’ın el-Fisâl’inin kenarında
             basılmıútır), Mısır 1347/1928, c. II, s. 39.
           4  øbn Abdilberr, Yusuf øbn Abdullah øbn Muhammed, el-øntikâ fî Fedâili’s-Selâseti’l-
             Eimmeti’l-Fukahâ, Kahire 1350, s. 143.
           5  øbn Abdilberr, el-øntikâ, s. 136-138.
           6  Arnûs, Mahmûd,  Târîhu’l-Kazâ fi’l-øslâm, Kahire 1934, s. 72 vd.; el-Hatîb, Ahmed
             b. Ali, Târîhu Ba÷dâd, Kahire 1931, c. XIII, s. 326 vd.
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38