Page 211 - Microsoft Word - orjinal
P. 211

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                211

           ve yemin. Bunların her biri ile bunlara ba÷lı olan tenakuz ve karîneler
           gibi bazı konular kısaca izah edilecek; fer‘î  meselelere girmeksizin,
           genel kâideler ve bunların açıklaması çerçevesinde Mecelle’den bazı
           örnekler verilmekle yetinilecektir. 138
              B. økrar

              1. økrarın etkisi
              Davacının davasını ispatta en kuvvetli hukukî delil, davalının ikra-
           rıdır. økrar, davalının iddia olunan úeyi itiraf etmesi veya kendi aleyhi-
           ne úâhitlikte bulunmasıdır.
                                                                139
              økrar, ikrarda bulunan hakkında ba÷layıcıdır. Mecâmi‘  ve Me-
           celle’de bu hususla ilgili olarak, “Kiúi ikrarı ile muaheze olunur” de-
                      140
           nilmektedir.  Bunun úer‘î  delili, “Ey iman edenler! Adâleti titizlikle
           ayakta tutan, kendiniz, ana-babanız ve akrabalarınız aleyhinde de
                                                      141
           olsa Allah için úahitlik eden kimseler olun” âyeti  ile “aleyhinde bile
           olsa hakkı söyle” hadîsi úerifidir. 142
              økrarın sahih olması için, ikrarda bulunanın akıllı ve ergin olması,
           ikrara zorlanmaması ve mahcur (kısıtlı) olmaması gerekir. Buna göre,
           ikrara zorlanan, küçük, akılsız vb. mahcur olanların ikrarları geçerli
           de÷ildir.
              Davalının, baúkasının hakkıyla iliúkili kul hakları konusundaki ik-
           rarından dönmesi geçerli  de÷ildir. økrarda bulunan kiúi, zina ve içki
           içme suçlarında oldu÷u gibi, ancak cezâî müeyyidesi olan ve fertler-
           den birinin hakkı bulunmayan Allah  hakları konusundaki ikrarından
           vazgeçebilir.
              økinci grup haklar konusunda, fakihlerin ço÷unlu÷una göre, ikrar-
           dan dönülebilir. Nitekim bir hadiste, “(sübûtu) úüpheli olan had ceza-
                                                         143
           larını kaldırınız; uygulamayınız” buyurulmuútur.  Ancak Zâhiri
           mezhebi mensuplarının da aralarında bulundu÷u bir kısım bilginler,


          138  Mecelle’nin 13. ve 15. kitaplarına bakınız.
          139  Güzelhisari, Menâfi, s. 331.
          140  Md. 79.
          141  Nisâ 4/135.
          142  es-Suyûtî, el-Câmiu’s-Sa÷îr, n. 5004.
          143  es-Suyûtî, el-Eúbâh,  s. 84.
   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215   216