Page 181 - Microsoft Word - orjinal
P. 181

BEùøNCø BÖLÜM
                             Bazı Küllî Kâideler







              I- Genel Bilgiler
              A. Küllî Kâidelerin Niteli÷i
              Geçen bölümde hükümlerin, maksatlar ve maslahatlar üzerine na-
           sıl bina edildi÷i, zamanın ve mekânın de÷iúmesi ile ne úekilde de÷iúti-
           ÷i ve bu de÷iúimin dinî nasslarla ilgisinin ne oldu÷u konusu incelen-
           miú; de÷iúime maruz kalan hükümlerin büyük ço÷unlu÷unun tâli hü-
           kümlere iliúkin oldu÷u; bu yanı sıra, muâmelât ve “zaman, mekân ve
           duruma göre farklılık göstermeyen âdetlerle” ilgili genel olarak uygu-
           lanabilir bir kısım hükümlerin de bulundu÷u açıklanmıútı.
              Haksız yere adam öldürmenin, insanların mallarını bâtıl yollarla
           yemenin ve zinanın haram oldu÷una dair hükümler, genel hükümle-
           rindendir. eú-ùatıbî’nin ifadesiyle, bunlar, “dünyanın temel direklerini
           oluúturan, insano÷lunun menfaatlerini içeren ebedî ve küllî hükümler-
           dir. øslâm hukuku bu prensiplere uygun olarak gelmiútir ve bu küllî
           hükümler Allah’ın yeryüzü ve üzerindekilerin vârisi oluncaya (kıya-
           met) kadar da bâki kalacaktır.” 1
              Ezelî ve ebedî olan bu genel hükümler, saf adâlet ve gerçek iyilik
           prensipleri üzerine inúâ edilmiútir. Eskiler bunu, “ilâhî kanun”, “tabiî
           kanun” veya “ebedî kanun” (Lex aeterna, Jus naturela, Jus divinum)
           olarak isimlendirmiúlerdir. Müslümanlardan önce, Aristoteles ve di÷er
                                                       2
           Yunan filozofları ile Çiçero, Gaius ve Justinian  gibileri bu konuda
           kalem oynatmıúlardır. Bunlardan sonra, Fransız, øngiliz ve Alman
           Batılı bilim adamları da yazmıúlardır. Bunların hepsi, genel kanunların
                                      3
           ebedî ve “kanunların kanunu”  oldu÷u; “bütün ülkelerde, bütün top-

           1  eú-ùâtıbî, el-Muvafakât, c. II, s. 298.
           2  “Sed naturalia quidem jura, qura, quae apud omnes gentes peraeque servantur,
             divina quadam providentia constituta semper firma atque immutabilia permanent.”
             Bkz. Justinian, Institutes, c. I, s. 2, 11.
           3  Leges legum.
   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186