Page 101 - Microsoft Word - orjinal

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ 101

E. Mevzû Hadisler
Hadislerin karúı karúıya kaldı÷ı tehlikelerden biri de yalan ve uy-
durmacılıktır. øslâm tarihinin bazı devirlerinde, siyasi amaçlara hizmet
etmek, hizipleri desteklemek, kıssacıları popüler hale getirmek ama-
cıyla veya bunların dıúında baúka sebeplerle çok sayıda hadis uydu-
68
rulmuútur. Hadisler, sahâbe veya onları takip eden büyük tâbiîlerin
yaúadıkları dönemle kıyaslanamayacak derecede ço÷almıútır. Mantı-
÷ın ve akl-ı selimin kabul edemeyece÷i zayıf ve asılsız hadisler rivâyet
edilmiútir. Böylece Resulullah’ın (s.a.s); “Ümmetimin son zamanla-
rında bazı insanlar sizin ve babalarınızın iúitmedi÷i hadisleri rivâyet
edecekler. Dikkatli olun, bunlardan sakının!” hadisi do÷rulanmıútır. 69
Uydurma hadislerden bazıları úunlardır: “Beyaz horoz arkadaúım-
dır veya dostumdur.";"Fare Yahûdî’dir."; "Keler isyankâr bir Yahûdî
iken úekli de÷iútirilmiútir."; "Kedi, aslanın aksırmasından olmuútur.";
"Domuz filin aksırmasından olmuútur.";"Balık yemek vücudu yok
eder."; "Mü’minin kalbi tatlıdır, tatlıyı sever."; "E÷er pirinç adam
olsaydı çok uysal olurdu."; "Patlıcan her derde devadır."; "Bekârın
yata÷ı ateútendir."; "Erke÷in miskini, kadını olmayanı, kadının miskini
70
de erke÷i olmayanıdır."; "Halalarınıza hurma ikram ediniz." ; "Deniz,
Cehennemdendir."; "Kısa siyah eúe÷in úerrinden sakının!” 71
Keúke bu tedlisci hadisçiler Hz. Peygamber’in (s.a.s) “Kim benim
söylemedi÷im úeyi benim adıma söylerse cehennemde yerini hazırla-
72
sın” sözüne itibar etselerdi. Keúke bunlar Ömer b. Hattâb, Zübeyr,
Abdullah ibn Mes‘ûd, Sa’d b. Ebi Vakkâs gibi hadiste noksanlık, zi-
yade veya tahrif yapma korkusu ile hadisi tedvin etmekten ve hadis
nakletmekten sakınan sahâbîlere uysalardı. Böyle yapmıú olsalardı

68 øbnü’l-Cevzî’nin uydurma hadislerin râvilerini taksimi için bkz. es-Suyûtî, el-
Leâli‘il-Masnû‘a fi’l-Ehâdis’il-Mevdû‘a, Kahire 1352/1933, c. II, s. 467-474.
69 Muslim, Sahih-i Müslim, c. I, s. 9; en-Nevevî, ùerhu Sahih-i Müslim, c. I, s. 78.
70 Bu hadisi ùihâbuddin el-Karâfi, el-Furuk isimli kitabının III. cilt 85. sayfasında
sahih olarak kabul etmiútir. (Kahire 1344-46/1925-27).
71 Bkz. øbn Kuteybe, Te’vil-i Muhtelefi’l-Hadis, s. 9-10; el-Mevsılî, Abdullah,
Risâletü'l-Mu÷nî ani'l-Hıfz ve’l-Kitab, Mısır 1342/1923, s. 11-14; øbn Teymiyye,
el-Fetâvâ, c. II, s. 195-198; el-Ezherî, Muhammed Beúir, Tahziru’l-Müslimin min
Ehadisi'l-Mevdûa, Mısır 1903, 63 vd.; es-Suyûtî, el-Leâli‘i’l-Masnûa, c. II, s.
224,228,233,238.
72 el-Aynî, Umdetu’l-Kârî, c. II, s. 153.