Page 107 - Hz_Nuh

106 Prof. Dr. Mustafa ERDEM

Şefaat, İslam’da önemli bir konu olmakla birlikte doğrudan
peygamberlik ile alakalı değildir. Ancak insanlardan birisinin,
Yüce Allah katında, O’nun izniyle, günahkârlara şefaat etme-
si durumunda, peygamberler şefaat edeceklerin başında yer
almaktadır.

Şefaat konusu hadisi şeriflerde de yer almakta ve hem dünye-
vi hem de uhrevi tarafının bulunduğu belirtilmektedir. Başta
Peygamberimiz Hz. Muhammed olmak üzere bütün peygam-
berler, melekler ve salih kulların büyük günah işleyenlere şe-
323
faat edeceği bildirilmektedir. Hadislerde ahiret konusuna
daha fazla yer verilmekle birlikte “dünyada bir kimsenin meş-
ru işine yardımcı olmak” anlamındaki şefaate izin verildiğine
324
dair uygulamalardan da söz edilmekte , ancak “had” cezası
325
bunun dışında tutulmaktadır. Ayrıca Peygamber’imiz (sav),
ölünün bağışlanması için Müslümanların dua etmesini, dün-
326
yada ona şefaatçi olmak diye nitelemektedir.
Ahirette gerçekleşecek şefaatle ilgili hadislerin çoğu, Pey-
gamber’imizin (sav) şefaatine dair bulunmaktadır. Yüce Al-
lah’ın, özellikle bir duasını mutlaka kabul edeceğine dair her
peygambere tanıdığı ayrıcalığı, Peygamber’imiz Hz. Muham-
med dünyada kullanmamış, şefaat etmek amacıyla ahirete bı-
rakmış, Allah’a ortak koşmamak şartıyla büyük günah işleyen
327
herkesin bundan yararlanacağını söylemiştir.
Kur’an-ı Kerim’de geçen “makam-ı mahmud” ibaresi, Hz. Mu-
hammed’in kıyamet günü insanlara şefaat edeceği şeklinde
yorumlanmıştır. Sözlükte, “övgüye layık yer, yüksek dereceli

manevi makam” anlamına gelen makam-ı mahmud, kıyamet
günü sorgulama öncesinde uzun bekleyiş sebebiyle, bütün

323 Buhari, “Tevhid”, 24; Müslim, “İman”, 302.
324 Buhari, “İstikraz”, 9,18.
325 Buhari, “Hudud”, 2; “Enbiya”, 54; “Megazi”.
326 Müsned, 2/256; Müslim, “Zühd”, 74.
327 Buhari, “Tevhid”, 31; Müslim, “İman”, 37, 302,338-345.