Page 102 - Hz_Nuh
P. 102

Hz. NUH  101



             •   Üçüncüsü, kavimleri ne kadar direnseler ve inatçılık yap-
                 salar da helâk olmaları ve azaba uğramaları için onlara
                 beddua  etmezler.  Hz.  Nuh’un  kavmine  yaptığı  beddua,
                 Hz. İbrahim’in yaşadığı bölgeyi terk etmesi, Peygamber’i-
                 mizin (sav) hicreti Yüce Allah’ın kendilerine verdiği izin
                 sayesinde gerçekleşmiştir.

              Şu üç husus, peygamberlerin diğer insanlarla da ortak oldu-
                 ğu özelliklerdir:
             •   Birincisi, onlar maruz kaldıkları musibetlere, başlarına

                 gelen belalara ve zorluklara sabretmekle
             •   İkincisi,  onlar  kendilerine  farz  kılınan  ibadetleri  koru-
                 mak ve onları sabırla yerine getirmekle
             •   Üçüncüsü, onlar şehevi arzulara, nefsinin hevâsına ve te-
                                                              310
                 mennisine karşı sabırlı olmakla emrolunmuştur.
             Peygamberler, amel yönünden yaptıkları yanlışlardan mazur
                                                           311
             olabilmekle birlikte itikat yönünden masumdur.  Yani gü-
             nah işlemezler.

             Peygamberlerin  ortak  özelliklerinden  ve  aralarındaki  iliş-
             kilerden birisi de Cenab-ı Allah tarafından onlardan alınan
             sözlerdir. Peygamberlerden niçin söz alındığı ile ilgili çeşitli

                (Nineva) terk etmiş, bir gemiye binip denize açılmış, yolda fırtına çıkmış,
                yolcuların bir kısmının denize atılmasına karar verilince çekilen kura sonu-
                cu Hz. Yunus denize atılmıştır. Fakat denizde bir balık tarafından yutularak/
                tutularak boğulmaktan kurtulmuş, sahile bırakılmıştır. Böylece burada da
                Allah’ın rahmeti kendisine yetişmiştir. Hz. Yunus Allah’ın emriyle ülkesine
                dönüp peygamberlik görevini sürdürmeye, tevhid inancını yaymaya devam
                etmiştir. Başka bir rivayete göre Hz. Yunus kavmine, inanmadıkları takdirde
                azaba uğrayacaklarını bildirmiş, ancak tövbe edip imana geldikleri için azap
                gerçekleşmemiştir. Fakat onların imana geldiklerinden habersiz olan Hz. Yu-
                nus, belirtilen azabın vaktinde gerçekleşmediğini görünce kendisinin alay
                konusu  olacağını  düşünerek  kızgın  bir  hâlde  kavminden  ayrılıp  gitmiştir.
                (Kur’an Yolu, s. 5/438,439)
             310   Maturidî, Te’vilat, s. 13/408-409.
             311   Mehmed Vehbi, Büyük Kur’an Tefsiri (Hulasatü’l-Beyan), İstanbul, 1966, s.
                6/2352.
   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107