Page 382 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

PEDAGOJİK MEAL-TEFSİR YA DA KUR’AN’IN PEDAGOJİK OKUNMASI
ÜZERİNE BİR TEKLİF DENEMESİ 381

gerçekleşmiş bir iletişimin sözlü kısmıdır. Vahiyde söz Allah’a
aittir. Konuşan Allah’tır. Her bir vahyin/sözün söylenmesinin
tarafları vardır. Allah sadece din olarak vaz etmek istedikleri-
ni tek yönlü olarak, Allah’tan Muhammed üzerinden insanlara
olacak şekilde vahyetmemiştir/bildirmemiştir. Aksine yaşanan
hayatın içinde gerçekleşen bir ileti(şi)m söz konusudur. Allah
Peygamberimizin ve peygamberimizle muhatap olanların ör-
tük veya açık isteklerine, sorularına cevaplar vermekte, onların
düşündükleri, hissettikleri, söyledikleri ve işledikleri hakkında
değerlendirmeler yapmakta, hatırlatmalarda, uyarılarda bulun-
makta ve hükümler vermektedir. Bu süreçte, çeşitli amaçlarla,
geçmiş peygamber ve ümmetlerinin aynı veya benzer konular-
daki durumlarından ve sonlarından haber vermektedir. Ya da
tabiat delillerinden örnekler getirmektedir.

Bu hususta ortaya çıkan temel kabul şöyle özetlenebilir:
Surelerdeki muhteva esasen bir bütünlük arz etmektedir. Bir
amaç vardır. Ayetlerden bir kısmı o amaca işaret etmektedir.
Diğer bir kısım ayet ise Hz. Peygamberin veya muhataplarının
gösterdikleri açık veya örtük soru, istek, itiraz, eylemlere kar-
şı cevap oluşturmaktadır. Ancak bu tür eylemler çoğunlukla ya
açıktan belirtilmemekte ya da sadece ima yoluyla veya kısaca
ifade edilmektedir.

Sure ve ayet gruplarının dizilişinde de yöntemsel olarak,
farklılıklar bulunabilmektedir. Bazen bir soru/sorun ile bazen
bir sorunun cevabı ile bazen benzer sorunların yaşamışların ör-
nekleriyle vb. başlanılıp farklı dizilişlerle devam edilmektedir.
Dolayısıyla surenin veya aynı amaca tekabül eden bir ayet gru-
bunun dizilişini/yapısal sistematiğini keşfetme bilinci önem
arz eder. Bu anlayışla yaklaşılmadığı durumlarda sanki sure