Page 213 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI
P. 213

212             KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI
             4.2.1. İslam Şeriatında Kur’ân’ın Neshi İddiası


             İkinci hususa gelince; nâsih ve mensuh konusu sadece
         geçmiş şeriatlar ile Hz. Muhammed arasında değil hatta Hz.
         Muhammed’in şeriatının kendisinde de zaman açısından ge-
         lişmeler olmuştur. Biz nesh kelimesini nasıl anlamalıyız? Hz.
         Peygamber ve sahabe döneminde bu kelime hangi anlamda
         kullanılmaktaydı?

             Lügattta bu kelime;  yazmak, nakletmek, devretmek, ilga
         ve izale etmek anlamında kullanılırken; şeriatte ise, sabit olan
         bir  hükmün  belli bir  süre  sonra kaldırılması  anlamına  gel-
                  410
         mektedir.  Mutezileden bir kısım âlim, Ebu Muslim el-
                                                           412
                                                  411
         lsfehânî ( ö.322/933),  Muhammed Abduh , el-Hûî , Eslem
         Cayrapûri ve son dönemde birçok yazar,  “Allah’ın kelimeleri
         insan düşüncesi ile neshedilemiyecek kadar yüce”dir diyerek bu
         anlama gelen bir neshi reddetmişler ve Kur’ân’da olamayaca-
                                                              414
                           413
         ğını söylemişlerdir.  Şehristânî ve seyyid Ahmed Han  gibi
         müfessirler de nesh teorisini önceki Peygamberlere gelen şe-
         riatların ilgası şeklinde anlayarak önceki şeriatlerin İslam ta-
                                                 415
         rafından neshedildiğini iddia etmişlerdir.   Ahmed Hasan,
         neshin fakihlerin, birbirlerine tezatmış gibi görünen ayetle-
         rin arasını uzlaştıramaması sonucu bu teoriyi ortaya attıklarını

         410  Ebu’l  Fadl  Cemâluddîn  Muhammed  İbn  Manzûr, Lisânu’l Arab, (Beyrut:
             trsz.), 4/28; İbnu’l Bârizî,  Nâsihu’l Kur’âni’l  ‘azîz ve mensûhu,  thk. Hâtim
             Salih ed-Dâmın, (Beyrut:1983), 17; Mecduddîn el-Feyruzabâdî, el-Kâmusu’l
             muhît, (Beyrut: trsz.), 1/271.
         411  Muhammad Abduh, Tefsîru’l-Menâr, (Kahire: 1954), 2/138.
         412 El-Hûî, el-Beyân fî tefsîri’l-Kur’ân, 287-381.
         413  Ahmad Hasan, “The Theoriy of Naskh”, Islamic Studies, 4 (1965), 2/109.
         414  Seyyid Ahmad Khan, Tefsîru’l-Kur’ân, (Lahore: trsz.), 137-140
         415 Şehristânî, Kitâb nihâyetü’l-ıkdâm fi  ‘ılmi’l-kelâm, edit and trans. Alfred
             Guillaume, (Oxford: 1934), 158-59 (Hasan, The Theoriy of Naskh, 109’dan
             naklen)
   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218