Page 178 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

HZ. PEYGAMBER DÖNEMİNDE KUR’ÂN’IN HIFZI, KİTÂBETİ VE CEM’İ 177

suresini Hz. Musa ve Hz. Harun bahsine kadar okuduğunu;
Câbir ibni Semüre, Hz. Peygamberin öğlen namazında Kâf,
Yâsîn ve Vâkı’a surelerini okuduğunu; ‘Ukbe ibni ‘Âmir, Hz.
Peygamber’in sabah namazında Hâ-mîm ve Secde surelerini
okuduğunu; Hz. ‘Ayşe, Hz. Peygamber’in ikindi namazında
‘Araf suresini okuduğunu; ‘Utbe ibni Mes’ud, Hz. Peygam-
berin ikindi namazında Duha suresini okuduğunu; Ebû Hu-
reyre, Hz. Peygamber’in akşam namazında Burûc ve Târık
Surelerini okuduğunu; Nu’man bin Beşir, Hz. Peygamber’in
Cuma ve bayram namazında A’là ve Gâşiye surelerini okudu-
252
ğunu ifade etmişlerdir.
Bu hadislerden, Hz. Peygamber ve sahabenin bu surelerin
o zamana kadar inen ayetlerini veya surenin bir kısmını oku-
duğunu anlamalıyız. Aksi takdirde uzun surelerin tamamını iki
rekâtta okumak zor ve meşakkatli bir iştir. Eğer bu sureler baş-
tan sona okunursa o namazın vakti geçer ve diğer namazın vak-
ti girer.

1.1.5. Kur’ân Ayetlerinin Tebliğde Bir
Vasıta olarak Kullanılması

Hz. Peygamber Allah’ın bir emri olarak Kur’ân’ı hem mü-
253
minlere hem de kâfirlere tebliğ etmiştir. Meselâ; Necran’dan

252 Buhârî, el-Câmiu’s-Sahîh, 1/265, (no. 731); 4/1611, (no. 4166); Müslim,
el-Câmi’u’s-Sahîh, 1/336 (no: 455); 1/447, (no. 647); 2/599, (no. 880); Ebû
Abdullah Muhammed İbn ‘Abdullah el-Hâkim, el-Müstedrek ‘ale’s-sahîhayn,
thk. Mustafa Abdülkadir Ata, 1. baskı, (Beyrut: Dāru’l- kütubü’l- ‘ilmiyye,
1990), 1/366, (no. 875); Ebû ‘Abdurrahmân Ahmed ibn Şu’ayb en-Nesâ’î, es-
Sünenü’l-kübrâ, 1. Baskı, (Beyrut: Dâru’l-Kütübü’l- ‘Ilmiyye, 1991), 4/440, (no.
7850); 1/340, (no. 1063) (6 cilt).
253 Maide, 5/27; ‘A’râf, 7/175; Yunus, 10/71; Kehf, 18/27; Şu’arâ, 26/ 69; Ankebût,
29/45.