Page 175 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

174 KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

olan bu aktarım o kadar baskın ve yaygındı ki aktarılan metin
herhangi bir değişim geçirmedi ve herkesçe kabul edilen tarihi
olaylar gibi herhangi bir tahrife uğramadan günümüze kadar
244
ulaştı. Hz. Peygamber döneminde hıfza önem verilmesinin
gerekçelerini başlıklar altında şöyle sıralayabiliriz:

1.1.1. Arap Toplumunun Ümmi Oluşu

Okuma-yazma bilmeyen bir toplumun Kur’ân’ın hıfz yo-
245
lunu tercih etmesi anlaşılır bir durumdur. Allah Peygamberi-
246
ni ümmî (okuma-yazma bilmeyen) bir topluma göndermiştir.
Bu durum Arap toplumuna güçlü bir hafıza yeteneği kazan-
dırmıştır. Hz. Peygamber ve Ashabı, Kur’ân’ı kelimesi kelime-
sine düzenli ve tertipli bir şekilde hatasız ezberleyebiliyorlardı.
Bu onların ümmi oluşundan ve Kur’ân’ın mucizelerinden biri
idi. Bir şey azalırsa diğer şey artar. Görme yetisini kaybeden-
lere Allah öyle bir burun verir ki Hz. Yakup gibi, Lübnan’dan

244 Bkz. Ebū Dāvūd Süleymān ibn el-Eş‘as es-Sicistānī, Kitābu’l-mesāhif, 1. baskı,
(Mısır: Matba‘atü’r-Rahmāniyye, 1936), 117.
245 Ebû Abdillah Muhammed b. İsmâîl b. İbrâhîm el-Buhârî, el-Câmiu’s-sahîh,
(İstanbul: 1401/1981), “Fedâilü’l-Kur’ân”, 21, “Tevhid” 52; Ebu’l-Hüseyn
Müslim b. Haccâc en-Nîsâbûrî, el-Câmiû’s-sahîh, (İstanbul: 1401/1981),
“Müsâfirîn”, 243; Ebū ‘Īsā Muhammed ibn ‘Īsā et-Tirmizî, Sünen, (Beyrut:
Dāru ihyā’it-türāsi’l- ‘arabī, trsz.), “Fedâilü’l-Kur’ân”, 5; Ebū ‘Abdullāh
Muhammad ibn Yezīd İbn Māce, el-Kazvīnī, Sünen, (Beyrut: Dāru’l-fikr, trsz.),
“Mukaddime”, 16, “Edeb”, 52; Ebū Dāvūd Süleymān ibn el-Eş‘as es-Sicistānī,
Sünen, (y.y.: Dāru’l-fikr, trsz.), “Salât”, 349; Ebū Muhammed ‘Abdullāh ibn
‘Abdurrahmān ed-Dārimī, Sünen, 1. Baskı, (Beyrut: Dāru’l-kitābi’l-‘arabī,
1407 H), “Fedâilü’l-Kur’ân”, 1.
246 Buhârî, el-Câmiu’s-sahîh, “Savm”, 13, 2/230; Müslim, el-Câmiu’s-sahîh,
“Siyam”, 15, 2/761; Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb en-Nesâî, es-Sünen,
(İstanbul: 1401/1981), “Savm”, 4, 2/739; “Siyam”, 17, 4/139-140; Ahmed b.
Hanbel, el-Müsned, (İstanbul: 1402/1982), 2/43, 52, 127, 129; Ebû Hâtim
Muhammed b. Hibbân el-Büstî es-Sicistânî, Sahîhu ibn Hibbân bi tertîbi
ibn Belbân, thk. Şuayb Arnavud, (Beyrut: 1993), 3/14, (Hadis No: 739);
Muhammed b. Mükerrem İbn Manzûr, Lisânü’l- ‘Arab, 1. Baskı, 12/34.