Page 227 - islam
P. 227

202  Prof. Dr. Mustafa ERDEM


           lik etmektir.’ dedikten sonra yaslandığı yerden doğrulup otur-
           du. ‘İyi dinleyin! Bir de yalan söylemektir ve yalancı şahitlik
           yapmaktır.’ buyurdu. Bu sözü öyle çok tekrarladı ki (kendi ken-

           dime) hiç susmayacak dedim.” (Buhârî, Edep, 6; Şehâdât, 10).
           Yalan  en  çirkin  ahlaki  davranışlardandır.  Çünkü  yalan,  ya-
           lancıya  ahlaksızlıkları  yaptırma  gücüne  sahiptir.  Yalancı  da
           toplumda güven duygusunu zedelediği için, kendisine güve-
           nilmeyen insandır.
           Yalancı  insanlar  toplumsal  huzur  ve  güven  ortamını  bozar,
           insanlar arasındaki birlik ve dayanışma ruhunu olumsuz et-
           kiler. Doğruluk insan ve toplum için ne kadar ahlaki güzellik
           ise, yalancılık da tam aksine insan ve toplum için o kadar çir-
           kin ve ahlak dışı bir olgudur.

           Yalan, insan ve toplum hayatına zarar verdiği için çirkin ve
           haramdır. Fakat insanlara faydalı olmak, onların uğradıkları
           veya uğrayacakları zararı ortadan kaldırmak, küskünleri ba-
           rıştırmak  için  yalan  söylenecek  durumlar  vardır.  Hatta  ara
           bulmak için yalan söylemenin yararları bile olabilir.
           İslam hadis külliyatında üç yerde yalan söylemeye izin veril-
           miştir: Bunlar savaş hâli, iki kişinin arasını düzeltmek, aile
           düzeninin bozulmasını önleme veya bozulan aile düzenini ye-
           niden tesis etmek içindir (Müslim, Birr, 101; Buhârî, Sulh, 2).
           2- Gıybet, İftira, Ayıp Arama, Alay Etme


           Gıybet, kişinin duyduğunda üzüleceği veya utanacağı, kendi-
           sinin bulunmadığı bir ortamda hakkında yapılan konuşmadır.
           Kişinin kendisini savunma imkânının bulunmadığı bir yerde,
           hakkında konuşulan şeylerin doğru olması, konuşanların hak-
           lılığını göstermez. Gıyapta konuşulan şeyler o kişi hakkında
           doğru ise gıybet, şayet doğru değilse iftiradır. Hz. Peygamber
           bir gün “Gıybet nedir bilir misiniz?” diye sorar. Orada bulunan-
           lar “Allah ve Resûlü daha iyi bilir” dediler. Bunun üzerine “Din
           kardeşini hoşlanmadığı bir şeyle anmandır.” dedi. “Söylediğim
   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231   232