Page 63 - Hz_Nuh
P. 63

62  Prof. Dr. Mustafa ERDEM



           Resûlûllah (sav) için daha hayırlıdır.” dediler. Bunun üzerine
           Ümmü  Eymen  “Ben  Allah’ın  katındakilerin  Resûlûllah  (sav)
           için daha hayırlı olduğunu bilmediğimden ağlamıyorum. Asıl
                                                         152
           gökten inen vahyin kesilmiş olmasına ağlıyorum.”  şeklinde
           üzüntü sebebini açıklar.

           Peygamberlik ve vahiy birbirinden ayrılmayan iki kavramdır.
           Vahiy, Yüce Allah ile elçisinin mahiyeti bizce tam olarak bili-
           nemeyen özel, gizli, süratli görüşmesidir ve ikisi arasında bir
           sırdır. Yüce Allah’ın emir ve yasakları, hükümleri ve haberleri
                                                                 153
           peygamberlere gelen vahiy yoluyla insanlara bildirilmiştir.
           Vahyin mahiyetinin kavranması ve gerçekleşme şeklinin bi-
           linmesi peygamberlerin dışındaki insanlar için mümkün de-
           ğildir. 154
           İnsan için bilgi yolları selim hisler, akıl ve doğru haber olmak
           üzere üç türlüdür. His ve tecrübe alanına girmeyenler akıl ile
           bilinmektedir. Ancak aklın da her şeyi bilmesi mümkün de-
           ğildir. Akıl ve hisler ile bilinmeyen şeyler konusunda sadık
           bir habercinin haberine ihtiyaç vardır ki vahiy ve nübüvvet
           (peygamberlik) bu kısımdandır. Fakat vahyin oluş şeklini ve
           içeriğini, peygamberliğin sırlarından olduğu için, sadece pey-
           gamberler bilebilir.
           Toprağın suya ihtiyaç duyması gibi yaratılış olarak insan da
           vahye öyle ihtiyaç hissetmektedir. Zira vahiy ile gelen bilgi,
           insanın ruhunu ve kalbini beslemektedir. Ayrıca vahiy ile elde
           edilen bilgi, insanların ürettiği bilgilerden farklı olarak, kesin
                                        155
           ve çelişmez bir niteliğe sahiptir.
           Yüce Allah, insanlara mesajını peygamberlere indirdiği vahiy
           aracılığı ile bildirmiştir. Bunlar Kur’an-ı Kerim başta olmak

           152   Müslim, “Fedailü’s-Sahabe,” 103.
           153   Heyet, İlmihal, s. 1/112.
           154   Yavuz, Vahiy, s. 42/442.
           155   Hadislerle İslam, s. 1/397.
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68