Page 62 - Hz_Nuh
P. 62
Hz. NUH 61
Bu vahiyler kaynak itibarıyla kutsal kabul edildiği için, onla-
rın toplandığı kitap da kutsal kabul edilmektedir. Özel vahyi
içeren kutsal kitap; Yahudilikte Tevrat, Hıristiyanlıkta Kitab-ı
147
Mukaddes, İslam’da ise Kur’an-ı Kerim’dir.
Vahiy Yüce Allah’a ait bir kelam olup, ilahi zatta mevcut ma-
naların söze dönüşmüş şekilde Cebrail aracılığıyla peygam-
148
berlere indirilmesidir. Başka bir ifade şekli ile vahiy, insan-
la Yüce Allah arasındaki temasın en yüksek derecesi, haber-
leşmenin en güvenilir ve en yanılmaz olanıdır. Vahiy işaret-
ten, kitaptan, risaletten ve ilhamdan daha geneldir. Cenab-ı
Allah’ın peygamberlerine tebliğ edilmesini dilediği din veya
149
kitabı aracılı veya aracısız olarak bildirmesidir. Dolayısıyla
vahyin kaynağı Allah’tır. 150
Peygamberlik, vahiy esasına dayanmaktadır. Kur’an-ı Ke-
rim’de bildirildiğine göre vahiy geleneği ilk insan ve ilk pey-
gamber Hz. Âdem ile başlamıştır. Bu gelenek Hz. Muham-
med’e gelen son vahiy ile tamamlanmıştır. Nitekim Hz. Ebu
Bekir ile Hz. Ömer, Peygamber’imizin (sav) vefatından sonra
151
hane-i saadetinde Ümmü Eymen’i ziyarete gittiklerinde o
ağlamaya başlar. Ona “Niçin ağlıyorsun? Allah katındakiler
147 Kılıç, s. 23-24.
148 Yavuz, “Vahiy”, s. 42/441.
149 El-Hadidî, 34-35.
150 Kılıç, s. 27.
151 İlk oğlu Eymen’e nispetle Ümmü Eymen künyesi ile anılmaktadır. Habeş
asıllı olup, dedesi Abdulmuttalib’in kölesi iken, miras yoluyla babası Abdul-
lah veya annesi Âmine’ye, oradan da Peygamber’imize (sav) intikal etmiştir.
Ümmü Eymen doğumundan itibaren Peygamberimiz Hz. Muhammed’e dadı-
lık yapmış, onu emzirmiş, elinde büyütmüş, annesi ile birlikte Medine’ye da-
yısını ziyarete gidip dönerken Ebva’da Âmine vefat ettiğinde onun yanında
olmuştur. Hz. Peygamber, Hz. Hatice ile evlenince onu azat etmiştir. Ümmü
Eymen, Hz. Peygamberin vefatından önce Suriye’ye gönderilecek orduya ko-
mutan tayin ettiği azatlı kölesi Zeyd’in oğlu Üsame’nin annesidir. (Bünyamin
Erul, “Ümmü Eymen”, TDV İslam Ansiklopedisi, İstanbul, 2012, s. 42/317.)
Allah Resûlünün “Annemden sonraki annemdir.” diyerek taltif ettiği Ümmü
Eymen, ilk Müslümanlar arasına katılmış müstesna bir hanımefendidir. (Ha-
dislerle İslam, s. 1/389).