Page 162 - Hz_Nuh
P. 162

Hz. NUH  161


             3-  Peygamberler, şayet insanlardan seçilmişse, dünyalık
                açısından diğer insanlardan üstün olmak durumun-

                dadır.
             Bu durumda da kavmin ileri gelenleri Hz. Nuh’u sıradan bir
             insan olarak kabul ettiği ve kendilerini ondan üstün gördüğü
             için onun davetini kabul etmemiştir. Hz. Nuh’un kavmi, eğer o
             gerçek bir peygamber olsaydı yanındakilerin itibarlı insanlar
             olması gerektiğini, hâlbuki onun kendisinin fakir ve tabi olan-
             ların da fakirlerden oluştuğunu, dolayısıyla bunların ona bir
                                             523
             yarar sağlamayacağını söylemiştir.  Adım adım kendilerini
             yok edecek azaba davetiye çıkarmışlardır.

             Halkın, peşlerinden gittiği bu üst tabakanın servet ve mevki-
             leri, kibirlerini ve küstahlıklarını artırarak onları yok oluşa
                          524
             sürüklemiştir.  Zira Hz. Nuh, her şeyden önce risaletle gön-
                                                         525
             derilmiş, mucizelerle desteklenmiş bir beşerdir.  Dolayısıy-
             la kendisine emredilenin dışında insanlardan bir şey isteme
             ve yapma imkânı yoktur. Fakat kavmi, onun yaptığı uyarılar-
             dan sonra gerçekleşecek olan mucizenin henüz ne olduğunu
             veya  nasıl  olacağını  bilmeden,  onun  gerçekleşme  imkânını
                                                           526
             araştırmadan, onun uyarılarını ciddiye almamıştır.  Nitekim
             Cenab-ı Hak bir ayeti kerimede: “Senden önce de hangi mem-
             lekete uyarıcı göndermişsek mutlaka oranın varlıklıları: Baba-
             larımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izlerine uyarız,

                     527
             derlerdi.”  buyurarak geleneksel hâle gelen bu tarihi olguya
             dikkat çekmiştir.







             523   Mehmed Vehbi, s. 6/2324.
             524   Kur’an Yolu, s. 5/467.
             525   İbn Kesir, Tefsir, s. 8/3922.
             526   Mehmed Vehbi, s. 6/2324.
             527   Zuhruf, 43/23.
   157   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167