Page 155 - Hz_Nuh

154 Prof. Dr. Mustafa ERDEM

496
vahyi, Hz. Nuh’un kendisinin uydurduğunu iddia edip, onu
498
497
499
sapıtmakla, yalan söylemekle, , delirmiş olmakla suç-
ladılar. Hatta gözetim altında tutulması gereken cin çarpmış
500
birisi olarak hakaret etmeye başladılar. Böylece onu, pey-
gamberlik görevini yapmaktan, halka ulaşmaktan, mesajını
onlara aktarmaktan alıkoydular. “Nuh, ‘Rabb’im!’ dedi, ‘Doğ-
501
rusu bunlar beni dinlemediler, malı ve çocuğu kendi ziyanını
502
arttırmaktan başka bir şeye yaramayan kimseye uydular.”
ayetinden anlaşıldığı kadarıyla, Hz. Nuh’un kavminin peşin-
den gittikleri kimseler, malı mülkü ve maiyeti çok olan kafir-
lerdir. Bu kâfirler, daha aşağı seviyede olanların kendilerine
uymalarını istemiş, onlar da Hz. Nuh’a değil o kâfirlere tabi
olmuştur. Onlar muhtemelen şöyle düşünmüştür: Dünyada
reislerinin yaşantısı rahat olduğuna ve Yüce Allah onların
rızıklarını genişlettiğine, berikilere ise dünyayı dar ettiğine
göre, söz konusu reisler mertebe ve durum itibarıyla Allah’a
daha yakın durumda bulunmalı ve Yüce Allah’ın dostları ol-
malarıdır. Buna ilaveten onlar, ahirete ve dünyada kazanılan
günah ve sevapların orada değerlendirileceğine inanmamış,
Cenab-ı Hakk’ın kendi dostlarına ve iyilik edenlere, karşılık-
larını dünyada verdiğini sanmıştır. Yine onlar, hâli vakti iyi
olan insanların, yaptıklarının karşılığının kendilerine dünya-
da verildiği için kavmin ileri gelenlerinin Allah’ın dostu olma-
ya daha layık olduğunu iddia etmiştir. 503

Hz. Nuh, kavminin bu alaycı tavırlarına karşı peygamberlik
konusundaki samimiyetini ve getirdiği ilahi mesajı doğrula-

496 Bk. Hud, 11/35.
497 Bk. Araf, 7/60.
498 Şuara, 26/105.
499 Bk. Kamer, 54/9.
500 Mü’minun, 23/25.
501 Maturidî, Te’vilat, s. 14/254.
502 Nuh, 71/21.
503 Maturidî, Te’vilat, s. 16/147-148.