Page 27 - Türk Ortodoks Patrikhanesi

18 Dr. Mustafa BAŞ

Hıristiyanlığı kabul eden Türkler'in Hıristiyan isimlerini kullanmış
olmakla Türkçe adlan da terk etmemiş olmaları önemli ortak özellikler­
den birisidir( 62) . Anadolu'nun değişik yerlerine yerleştirilmiş bulunan
Hıristiyan asıllı Türkler, yoğun Helenizm propagandasına maruz kaldık­
larında Türkçe isim kullandırılmamışlardır. Bu dönemden önce, genel­
de Türkçe isimler kullandıkları Ankara, Konya, Isparta, Niğde ve Nev­
şehir Şer'iyye Sicilleri ve tarihi belgelerdeki kayıtlarında görülmekte­
dir (63) .
Hıristiyan Türkler'in diğer Hıristiyanlardan farklı olarak dini gerek­
lerini yerine getirirken genel olarak kendi dillerini kullanmaları çok
önemli bir özelliktir. Süryani harfleri ile Türkçe yazılan din kitaplarının
Hıristiyan Uygurlar tarafından kullanılmış olması gibi (64) diğer Hıristi­
yan Türk boylarında da benzer uygulamalara rastlanmaktadır.
Anadolu Türk Hıristiyanları, konuşma dili olarak Türkçe'yi kullan­
mışlar ve Türkçe'den başka bir dil öğrenmemişlerdir. Bunlar, Rumca
bilmediklerinden dini eserlerini de Grek harfleri ile Türkçe yazmış ve
dini ayinlerini de Türkçe yapmışlardır(65) . "Karamanlidika" isimli ki­
tapta, Anadolu'nun Türk asıllı Hıristiyanlan için Grek harfleri ile Türk­
çe dini kitaplar hazırlatıldığı ortaya konulmuştur. 1795 yılında basılan
bir dini eserde; "tefsir olunmuş Rumça Yunan tilinten Türk lisanına"
66
ibaresi bunu açıkça ortaya koymaktadır< >. Yine bu kitapta Rumca bil­
meyen Hıristiyanlar için Karamanlıca adı verilen Grek harfleri ile Türk­
çe olarak basılmış bir çok dini ve edebi eserden bahsedilmektedir (67 l.
'
Bu eserler de Türkçe n in dışında başka dilin bilinmediğini ortaya koy­
maktadır.
Türkçe'nin dışında başka bir dil kullanmayan Kuman Türkleri ara­
sında misyonerlik yapan Katolik Misyonerleri, bu insanlar arasında da-

(62) Ekincikli, 50.
(63) Bkz, Eröz, 50-63 ; Bkz. Ali Özgökmen, Konya Şer'iye Sicilleri Işığında Müslim Gayr-i Müs-
lim Münasebetleri (Basılmamış Doktora Tezi), Konya 1995, 25-26.
(64) Bkz, Togan, Umumi Türk Tarihine Giriş, 100; Aygil, 16.
(65) Bkz. Avram Galanti, Ankara Tarihi, İstanbul 1950, 116-117.
(66) Eröz, 38.
(67) Eröz, 38-39.