Page 250 - Microsoft Word - orjinal
P. 250

250                      øSLÂM HUKUK FELSEFESø

           Adliyye’nin giriúinde daha baúka genel kâideler de bulunmaktadır.
           Ancak bunlarla ilgili açıklama, “en-Nazariyyetu’l-Âmme li’l-Mûcebâti
           ve’l-Ukûd fî’ú-ùerî’ati’l-øslâmiyye” adlı kitabımızın  borçlar ve kay-
           nakları konularına iliúkin bölümünde yapılacaktır.
              Bu kâideler, akitler ve haksız fiillerden bahsetmektedir.
              Bu konuların özellikleri ve ilmî tertibi, bahse konu kitapta ele
           alınmasını gerektirdi÷i; ayrıca daha kolay anlaúılması ve tekrardan
           kaçınmak için açıklanmaları sonraya bırakılmıútır.
              Mecelle’de geçen bu kâideler aúa÷ıya çıkarılmıútır:
              Madde 3: Akitlerde, lafızlara ve kullanılan kelimelere de÷il, anlam
           ve amaca itibar edilir. 316
              Madde 19: Zarar vermek ve zarara zararla mukabele etmek yok-
           tur. 317
              Madde 20: Zarar giderilir. 318
              Madde 25: Zarar bir benzeriyle giderilmez. 319
              Madde 53: Asıl yerine getirilemeyince, bedeli yerine getirilir. 320
              Madde 57: Teberrû teslim almakla tamamlanır. 321
              Madde 58: Halk üzerindeki tasarruf bir maslahata dayanmalıdır. 322
              Madde 59: Özel velilik, genel velilikten daha kuvvetlidir. 323
              Madde 67: Susana bir söz isnat edilmez. Ancak ihtiyaç halinde sü-
           kût beyandır. 324
              Madde 69: Yazı, söz gibidir. 325
              Madde 70: Dilsizin bilinen iúareti sözlü açıklama gibidir. 326
              Madde 72: Hatası açık olan zanna itibar edilmez. 327


          316  Ukûd’da i’tibâr makâsıt ve meâniyedir, elfâz ve mebâniye de÷ildir.
          317  Zarar ve mukabele bi’z-zarar yoktur.
          318  Zarar izâle olunur.
          319  Bir zarar kendi misliyle izale olunamaz.
          320  Aslın ifası kabil olmadı÷ı halde bedeli ifa olunur.
          321  Teberru, ancak kabz ile tamam olur.
          322  Tebaa üzerinde tasarruf maslahata menuttur.
          323  Velâyet-i hâssa velâyet-i âmmeden akvâdır.
          324  Sâkite bir söz isnad olunmaz. Lâkin ma’rız-ı hâcette sükût beyandır.
          325  Mükatebe, muhataba gibidir.
          326  Dilsizin iúaret-i ma’hûdesi lisan ile beyan gibidir.
          327  Hatası zahir olan zanna i’tibar yoktur.
   245   246   247   248   249   250   251   252   253   254   255