Page 251 - Microsoft Word - orjinal
P. 251

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                251

              Madde 82: ùart sâbit olunca, úarta ba÷lı olan úey de zorunlu olarak
           sâbit olur. 328
              Madde 83: ømkânlar ölçüsünde úart gözetilmelidir. 329
              Madde 84:  ùarta ba÷lı vaatler,  úart gerçekleúti÷inde ba÷layıcı
           olur. 330
              Madde 86: Ücret ile tazminat bir arada olmaz. 331
              Madde 89: Bir fiilin hükmü, yapana aittir; zorlamadıkça yapılma-
           sını emredene ait olmaz. 332
              Madde 90: Fiili bizzat yapan ile sebep olan bir arada bulundu÷un-
           da, hüküm bizzat yapana verilir. 333
              Madde 91: Hukûkî izin, tazminatı düúürür. 334
              Madde 92: Bizzat eylemiyle zarar veren kiúi, bunu kasıtlı olarak
           yapmamıú olsa da tazminatla yükümlüdür. 335
              Madde 93:  Bir zarara sebep olan  kiúi, bunu  kasıtlı yapmadıkça
           tazminatla yükümlü olmaz. 336
              Madde 94: Hayvanların verdikleri zararlarda, tazminat söz konusu
           de÷ildir. 337
              Madde 95: Baúkasının mülkünde tasarrufta bulunmayı emretmek
           geçersizdir. 338
              Madde 96: Bir kiúinin, baúkasının mülkünde izni olmaksızın tasar-
           rufta bulunması câiz de÷ildir. 339
              Madde 97: Bir kiúinin, meúru bir sebep bulunmaksızın baúkasının
           malını alması câiz de÷ildir. 340

          328  ùartın sübûtu indinde ana muallâk olan úeyin, sübûtu lâzım olur.
          329  Bi-kaderi’l-imkân úarta müraât olunmak lâzım gelir.
          330  Va’dler süreti taliki iktisab ile lâzım olur.
          331  Ücret ile zamân müctemi’ olmaz.
          332  Bir fiilin hükmü fâiline muzâf kılınır ve mücbir olmadıkça âmirine muzâf kılınmaz.
          333  Mübaúir ile mütesebbip ictima’ ederse hüküm mübaúire izafe edilir.
          334  Cevaz-ı úer‘i zamana münafi olur.
          335  Mübaúir müteammid olmasa da zamin olur.
          336  Mütesebbip müteammid olmadıkça zamin olmaz.
          337  Hayvanâtın kendili÷inden olarak cinayet ve mazarratı hederdir.
          338  Gayrın mülkünde tasarrufla emretmek batıldır.
          339  Bir kimsenin mülkünde ânın izni olmaksızın âhar bir kimsenin tasarruf etmesi caiz
             de÷ildir.
          340  Bilâ sebeb-i meúrû’ birinin mâlını bir kimsenin ahz eylemesi caiz olmaz.
   246   247   248   249   250   251   252   253   254   255   256