Page 131 - Hz_Nuh
P. 131

130  Prof. Dr. Mustafa ERDEM



                      413
           tün kılınan   kimse ifadeleri kullanılmaktadır.
           Hz. Nuh’un sabırlı, mütevekkil, sözü anlaşılır ve etkili, zeki,
           akli delilleri iyi kullanan, halim selim bir kişiliğe sahip olduğu
                          414
           belirtilmektedir.   Hz.  Nuh  gizli,  açık,  Cenab-ı  Allah’ın  ver-
           diği nimetlere övgüyle şükreden ve ihsanına hamd eden bir
                                                           415
           kimsedir. Bundan dolayı o özellikle “şükreden kul”  olarak
           anılmaktadır. Bu konuyla alakalı olarak, Hz. Peygamber’den
           Buhari kanalıyla nakledilen bir habere göre; insanlar kıyamet
           gününün dehşetinden korkarak Hz. Nuh’a gelecekler ve şöy-
           le diyecekler: “Ey Nuh! Allah’ın yeryüzüne gönderdiği ilk resûl
           sensin, Allah seni şükreden bir kul olarak isimlendirmiştir.’ di-
                       416
           yeceklerdir…”  Hz. Nuh, hidayete erdirilmiş, salih unvanı al-
           mış ve Allah tarafından seçilmiş bir kimsedir. 417

           Hz. Nuh ile ilgili çok güzel özelliklerden söz edilmektedir. O,
           tam bir inanmışlık içerisinde Allah’ı anmış, kendisine nimet
           verenin rızasını istemiş, Allah’ın yasakladığı ve hoşlanmadı-
           ğı amellerden uzak durmuş, kulluk yapma konusunda kusur
           göstermemiştir. O, Cenab-ı Allah’ın verdiği sayısız nimetlere
           karşı bir şükrün ifası olarak ibadet etmiş, herhangi bir bek-
           lenti, bir çıkar, bir yarar veya bağışlanma talebi şeklinde yap-
           mamıştır. Yani ibadetlerinde istiğfar eden değil şükreden ol-
                  418
           muştur.
           Hz. Nuh’un Allah’a şükür konusunda yaptığı ibadetlerin ba-
           şında kurban gelmektedir. Hz. Nuh’un Hz. İbrahim’den önce
           hayvanlardan kurban kestiği, hatta kurbanın onun inancının
           bir parçası olduğu, özellikle Tufan sonrası yere ayak bastığı


           413   Bk. Ali İmran, 3/34.
           414    Bk.  Ahmet  Eş-Şihava  Sa’d,  Kısasu’l-Enbiya,  Matbuatu  Daru’t-Te’lif,  Mısır,
              1975, s. I/287; Harman, s.33/226.
           415   İsra, 17/3.
           416   Buhari, “Tevhid”, 19, “Rikak”, 51; “Tefsiru’l-Kur’an”, 17/5.
           417   El-Hadidi, s. 146.
           418   Maturidî, Te’vilat, s. 8/252.
   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136