Page 82 - Microsoft Word - orjinal

82 øSLÂM HUKUK FELSEFESø

resmî kanun ve bu alandaki yeni dönemin baúlangıcıdır. 138
Napolyon Kanunu, o tarihten itibaren, insanların yeni ihtiyaçları
ve toplumsal hayatın gerektirdi÷i pek çok de÷iúikli÷e u÷rayarak, gü-
nümüze kadar yürürlükte kalmıútır. 2281 maddeden oluúan bu kanun,
bir mukaddime ve üç kısma ayrılmıútır. Mukaddimede, kanunun tatbi-
ki ve yayınlanması; birinci kısımda, úahıslar; ikinci kısımda, mallar ve
ayni haklar; üçüncü kısımda da, mülk edinme yolları, miras, hibe,
vasiyet, kısaca borçlar hukuku, özel sözleúmeler, imtiyazlar, rehin,
sigorta ve zamanaúımı konuları ele alınmıútır.
Daha sonra bu kanunu, 1807 senesinde, Hukuk Muhâkemeleri
Usûlü Kanunu ve Ticaret Kanunu, 1808 yılında, Ceza Muhakemeleri
Usûlü Kanunu ve 1810 senesinde de, Ceza Kanunu takip etmiútir.
Fransa hukuku, özellikle Medenî Kanun, Avrupa ülkelerinin ço-
÷unda, hukuk tedvini konusunda örnek teúkil etmiútir. Meselâ, Belçika
hukuku, neredeyse tamamen bu hukuktan tercüme edilmiútir. Di÷er
bazı ülkeler ise, özel durumlarının gerektirdi÷i tasarruflarda bulunarak
bu hukuku aktarmıúlardır. Almanya ve øsviçre hukuku böyledir.

C. øsviçre ve Almanya
øsviçre ve Almanya kanunları, prensip ve anlam bakımından milli
özellikleri korunmuú olsa da, ço÷unlukla Napolyon Kanunu’ndan
alınmıútır. Bu kanunların tedvininde, hukuk hocalarının önemli payı
vardır. Bu kanunlar ilmî, nazarî bir üslupla yapılmıútır. Bu özelli÷iyle,
di÷er Avrupa kanunlarından ayrılmıú ve bu nedenle günümüz kanunla-
rının en yükse÷i sayılmıútır.
139
øsviçre’de; 1881 senesinde, øsviçre Borçlar Kanunu çıkarıl-
mıú ve 1883 yılının baúlarında ilk defa uygulanmaya konmuútur. Daha
sonra, Bern Üniversitesi profesörlerinden Eugène Huber’e, øsviçre
Medenî Kanunu’nu hazırlama görevi verilmiútir. Adı geçen profesör
tarafından hazırlanan kanun, 1907 senesinde, øsviçre Federal Meclisi
tarafından kabul edilerek, 1912 yılında yürürlü÷e konmuútur. Bu ka-
nun, bilimsellik ve uygulama bakımından, modern kanunların en gü-

138 Bkz. Planiol, Traité élémentaire; Esmein, Adhémar, Cours élémentaire d’histoire
du droit français, Paris 1921.
139 Code fédéral des obligations.