Page 81 - Microsoft Word - orjinal
P. 81

SUBHø RECEB MAHMESÂNÎ                 81

              Roma ømparatorlu÷u da÷ılınca, Roma hukukunun bazı hükümleri,
           Avrupa’yı yakıp yıkan savaúçıların kanunlarına girmiú, âdetlerine
           karıúmıútır. Daha sonra bu kanun ihmal edilmiú ve Ortaça÷ın sonların-
           daki aydınlanma dönemine kadar ö÷retileri yenilenmemiútir.
              Genel olarak modern Avrupa kanunlarının büyük bir ço÷unlu÷u,
           Roma hukukundan etkilenmiú; toplumun geliúmesine, zamanın ve özel
           durumların gere÷ine uygun olarak bazı de÷iúiklikler yapılmakla birlik-
           te, bu kanun esas almıútır. Avrupalıların, selefleri Romalılardan miras
           aldıkları belki en önemli úey, borçlar hukuku alanındaki genel prensip-
           lerdir. Roma hukukunun son dönemlerinde ortaya konan bu prensiple-
           rin, günümüz  modern kanunların ço÷undaki prensiplere  çok yakın
           oldu÷u görülür.
              Son olarak; 12 Levha Kanunu’ndan beri Roma hukukunun ve dev-
           letin çıkarmıú oldu÷u medenî kanunlardan oluúan modern hukukun
                                 135
           dinle bir alakası yoktur.  Gördü÷ümüz üzere bu  øslâm hukukunun
           hilafına bir durumdur.

              B. Napolyon Kanunu
              Fransa, Ortaça÷ın son dönemlerinde Avrupa’da  hüküm süren
           anarúinin kurbanı idi ve bölgeleri düzen, âdet ve gelenekler bakımın-
           dan kısımlara ayrılmıútı. Hukuk alanında da, durum aynıydı. Bu açı-
           dan Fransa iki büyük bölüme ayrılmaktaydı. Birincisi, örfî hukuk bel-
                136
           deleri  diye isimlendirilen kuzey bölgesi; ikincisi ise, Roma huku-
                                                              137
           kundan etkilenmesi sebebiyle müdevven hukuk beldeleri  diye isim-
           lendirilen güney bölgesi.
              Merkezi devlet otoritesi güçlenip, içte bütünlü÷ü sa÷layınca, farklı
           âdetlerin ve çeúitli kanunların birleútirilmesine ihtiyaç duyulmuútur.
           Bu zor iúi, Napolyon yerine getirmiú ve bunun için bir komisyon oluú-
           turarak kendisi baúkanlı÷ını yapmıútır. Bu komisyon,  1804  yılında
           yayınlanan meúhur Napolyon Kanunu’nu veya Fransa Medenî Kanu-
           nu’nu tedvin etmiútir. Bu kanun, modern Avrupa’da tedvin edilen ilk

           135  Daha sonra, øslâm Hukukunun Roma Hukukuyla øliúkisi baúlı÷ı altında incelene-
             cektir.
           136  Pays de droit coutumier.
           137  Pays de droit écrit.
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86