Page 91 - Hz_Nuh

Resûl ve Nebi

Genel olarak İslam literatüründe peygamberler “resûl” ve
“nebi” olarak iki kısma ayrılır. Nebi ve resûl kelimeleri Arapça
kökenli olup, ikisinin karşılığında Türkçede, dilimize Farsça-
dan giren “peygamber” kelimesi kullanılmaktadır. Peygamber
kelimesinin Türkçe karşılığı ise “yalvaç” tır.
Kısaca haber getirenler nebi, elçilik yapanlar da resûl şek-
linde tarif edilir. Nebi, şüphe taşımayan, yakîn seviyesindeki
ilimleri, çok önemli ve faydalı haber ve olayları gönderildik-
267
leri topluma bildiren kimselerdir. Buna göre peygamberler
yücelik, yükseklik ve şeref sahibi insanlar anlamına gelmek-
268
tedir. Nebi kelimesi, Kur’an-ı Kerim’de peygamberlik anla-
mında seksen yerde geçmektedir. Resûl kelimesi ise “gönde-
rilen” anlamına gelmektedir ki sözü ve mesajı taşıyan, elçilik
yapan demektir. Kurumsal kimlik olarak risâlet, nübüvvet ve
269
peygamberlik eş anlama gelmektedir.
Bazı âlimler, resûl ve nebi kelimeleri arasında fark olduğunu
ifade etmiş, bu düşüncelerini açıklarken; resûle yeni bir şe-
riatı tebliğ ile görevli, nebiye ise bir başka resûlün tebliğ et-
tiği şeriatı bildirmekle görevli peygamber anlamına gelir de-

267 Ragıb el Isbahani, El-Müfredat fi Garib’l-Kur’an, İstanbul, 1986, s. 732-733;
Musa Bilgiz, Kur’an’da Nübüvvet (Peygamberlik), Diyanet İlmi Dergi, Mart,
2013, Sayı, 49/1, s. 25.
268 Bilgiz, s. 25.
269 Bilgiz, s. 27.