Page 23 - islam tarihi ve tarihcileri.indd

İslam Tarihi ve Tarihçileri | 23

şey yazmadılar. Onun, megazi konusunda yazdığı kita-
bından bir bölüm bize ulaşmıştır ki, bu bölüm, bugün
Heidelberg şehrindeki kütüphanede bulunmaktadır.
Bu yazma kitapçık, H.228 senesinde yazılmıştır.
Ravilerinin silsilesi ise şöyledir; “Muhammed bin Bekr,
Ebu Talha’dan o, Abdulmun’ım’ dan, o babasından,’ o
Ebu İlyas’dan, o da Vehb’den”.

Bu kitabında Vehb, isnat kullanmamaktadır. İsnat
kullanmamak onun adetlerindendir. O, kitabında ikin-
ci Akabe biatını, Kureyşlilerin Dar en-Nedve'de top-
lanmalarını ve Peygamberin hicretini vs. zikretti. Her
ne kadar Vehb, Ehl-i Kitab'ın haberlerini bilen ve ona
muttali bir kişi olsa bile, bu yazma kitapçıktan, onun,
Ehl-i Kitabın bilgilerinden megaziye bir şey dahil edip
etmediği anlaşılamamaktadır.
Bu dört kişi, megazi yazımında ilk dayanaklar-
dır. Rivayet ettikleri haberlerden, onlardan üç tanesi-
nin Medineli olduğunu görürüz. Bunlar Eban, Urve ve
Şurahbil'dir. İlk ikisi Eban ve Ur ve Kureyş'in en hayırlı
ve şereCi ailelerindendir. Üçüncüsü, Ensar'ın Mevlasın-

dandır. Medine şehrinin Megazinin en önemli kaynağı
olması tabiidir. Çünkü birçok hadise Medine halkının
gözünün önünde cereyan etmiştir:
Vehb'e gelince, onun Ehli-i Kitap asıllı bir Müs-
lüman olduğu söylenmektedir. O, İran asıllı bir
Yemenli'dir. Haberlerinde, Abbas, Cabir, Ebu Said el-
Hudri ve diğerlerinden rivayet edilenlerle, Ehl-j Kitabın
kitaplarından okuduğu şeylere dayanmaktadır.
Sonra bu dört kişinin ardından, Megazi ilmiyle
tanınan bir başka tabaka geldi ki, onların en meşhur-
ları, Abdullah bin Ebu Bekr bin Muhammed bin Amr
bin Hazm-el Ensari, Asım bin Ömer bin Katade ve Ez-
Zühri'dir.