Page 345 - islam
P. 345

320  Prof. Dr. Mustafa ERDEM


           geçtikçe artıyordu. Fakat Kureyşli müşrikler Müslümanların
           Mekke’ye gelmelerine izin vermiyorlardı.

           Hz.  Peygamber  bir  gün  arkadaşlarına  Kâbe’yi  ziyaret  için
           Mekke’ye  gideceklerini  ve  umre  yapacaklarını  bildirdi.  Bu
           haber üzerine Ashab-ı Kiram çok sevindi. Ancak müşriklerin
           onların Mekke’ye girmelerine izin vereceğinden emin değil-
           lerdi. Bu davete yaklaşık bin dört yüz kişi katıldı. Müslüman-
           lar Mekkelileri endişelendirmemek için ihrama girdiler, yet-
           miş tane kurbanlık deveyi yanlarında götürdüler ve savaş si-
           lahlarını üzerlerine almadılar. Sadece kınından çıkarmamak
           şartıyla yolcu kılıçlarını yanlarında taşımalarına izin verildi.

           Kureyşliler,  Hz.  Muhammed  ve  yanındaki  Müslümanların
           Mekke’ye umre ve ziyaret için geldiklerini duyunca çok te-
           laşlandılar ve uzun tartışmalardan sonra, onların Mekke’ye
           alınmamasına ve gerekirse savaşmaya karar verdiler.  Bunun
           için asker topladılar ve hazırlık yaptılar.

           Peygamber’imiz (sav) Mekke’ye on yedi kilometre yakınlıkta-
           ki Hudeybiye denilen yere geldiğinde devesi çöktü ve Müslü-
           manlar orada kaldılar. Müşrikler Medine’den gelen Hz. Pey-
           gamber ve arkadaşlarının yollarını kestiler ve onların umre
           ve ziyaret yapmak üzere Mekke’ye girmelerine izin verme-
           diler.  Peygamber’imizin  (sav)  barışçıl  gayretlerini  de  kabul
           etmediler. Karşılıklı gönderilen elçiler de sorunu çözemedi.

           Hz. Peygamber karşılaştıkları sorunun çözümü için Hz. Os-
           man’ı Mekke’ye elçi olarak gönderdi. Fakat Hz. Osman’ın geri
           dönmesi gecikince onun başına bazı olumsuzlukların gelebi-
           leceği şayiası Müslümanlar arasında yayılmaya başladı. Bu-
           nun  üzerine  Hz.  Peygamber,  Kureyş’in  bu  yaptığını  cezasız
           bırakmamak için yanındaki bütün ashabından canlarını feda
           edeceklerine dair biat/söz aldı.
           İman ve fedakârlığın yüksek duygularını içeren ve bir ağacın
           altında yapılan bu biate “Bey’at-ı Rıdvân” denildi. Hz. Osman
   340   341   342   343   344   345   346   347   348   349   350