Page 373 - Mustafa Baş KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI
P. 373

372             KUR’AN-I KERİM’İN MADDİ VARLIĞI

         rivayetlerin sahih kabul edilmesi durumunda Kur’an’ın inzal ve
         tebliğ aşamalarında da korunmuşluğunu savunmak mümkün
         olmaz. Kendi içinde tutarlı olmak adına Kur’an-ı Kerim’in ko-
         runmuşluğu temellendirilirken ilk iki aşamada bu tür rivayet-
         lere nasıl eleştirel bir şekilde yaklaşılmışsa üçüncü aşamada da
         öyle yaklaşılmalıdır. Kaldı ki Kur’an’ın üçüncü aşamada ilahi
         bir yolla korunduğunu gösteren tarihsel pek çok rivayet de var-
                                                                498
         dır. “Arza hadisesi” olarak bilinen rivayet bunlardan biridir.
             Bu rivayete göre son arzada Peygamberimiz, Cebrail gö-
         zetiminde Kur’an’ı baştan sona okumuş, bu okuma esnasında
         Abdullah İbn Mes’ud ve Zeyd b. Sabit gibi bazı sahabiler de
         hazır bulunmuştur. Son arzaya bu iki sahabinin iştirak etme-
         si, Mushaf’ın ilk muhataplar döneminde sadece vücud-u zihni
         olarak değil, vücud-u harici olarak da mevcut olduğunu göste-
         rir. Kur’an-ı Kerim bu sahabilerin elinde bir şekilde kitaba dö-
         nüşmüş olmalıdır ki, onlar peygamberimizin okuduğu ayetleri
         takip edebilme imkânı bulabilmiş olsunlar. Aksi halde arzada
         hazır bulunmalarının bir anlamı olmayacaktır.

             Kısaca ifade etmek gerekirse “Kur’an-ı Kerim ilahi koruma
         altında, Mushaf beşerî koruma altındadır.” Şeklinde dile getiri-
         len önerme, işaret ettiğimiz gerekçelerden dolayı doğru değil-
         dir. Bu önerme, Kur’an adına referansta bulunulan Mushaftaki

             altında saklıyken Rasülullah’ın tekfin ve defin işiyle meşguliyeti esnasında
             tavukların yemesi sebebiyle (Serahsi, Usul, II, 79-80; Ahmet Davudoğlu,
             Sahih-i Müslim Tercemesi ve Şerhi, İstanbul 1975 , VII, 369) bu ayetlerin
             Mushaf’ta yer almadığı rivayet edilmektedir. Ayrıca Hz. Ömer’e isnat edilen
             güya “ Recm Ayeti”nin (Buhari, Hudud, 31; Müslim, Hudud 15) Kur’an’da yer
             almadığı da bu beyanlar arasındadır. (Geniş bilgi için bkz: H. Elik, Kur’an’ın
             Korunmuşluğu, İstanbul 2014, s. 113-115.)
         498  Geniş bilgi için bkz: Suyuti,  El İtkan fi Ulumi’l Kur’an (Kur’an İlimleri
             Ansiklopedisi), çev. S. Yıldız-H.A. Çelik, c. 1, İstanbul: Madve Yayınları, trsiz,
             s. 97, 117, 140; Z.  Şen, “Arza ve Mahiyeti”, DEUİFD, XLII /2015, ss. 43-64.
   368   369   370   371   372   373   374   375   376   377   378